Petunia: Evolutionary, Developmental and Physiological Genetics

در سال 1984، زمانی که اولین ویرایش این تک نگاری منتشر شد، گل اطلسی به خوبی به عنوان یک سیستم مدل کلاسیک برای کمک قابل توجهی به انفجار آینده در زیست شناسی مولکولی گیاهی قرار گرفت. قدرت آن توسط سالها تحقیقات فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی، ژنتیکی و سیتوژنتیکی تقویت شد - مشارکت کارگران اولیه که ارزش و نوید این نماینده مهم باغبانی Solanaceae را دیدند. نسخه حاضر وضعیت تحقیقات مبتنی بر گل اطلسی را ربع قرن بعد در بر می گیرد. این پرتره غنی از پیشرفت، به ویژه اما نه منحصراً در زیست شناسی تکاملی و تکاملی را ترسیم می کند. انبوهی از دانش ارائه شده در اینجا، و وعده مستمر گل اطلسی به عنوان یک سیستم تحقیقاتی، هر دو از ترکیبی از آن کار اولیه جامد، سازگاری گل اطلسی برای تجزیه و تحلیل مولکولی، و تعهد و همبستگی جامعه تحقیقاتی گل اطلسی ناشی می شود. همه در این کار به شکلی غنی مستند شده اند.

تام گراتس دکترای خود را به پایان رساند. در مورد فلاونوئیدها و ترانسپوزون های گل اطلسی در دانشگاه آمستردام (1984). او سپس به بخش ژنتیک دانشگاه آزاد (همچنین در آمستردام) پیوست، جایی که گروهی به سرپرستی اد ولتکامپ، بعدها جوس مول، تشکیل شد تا روی جنبه‌های مولکولی ژن‌های فلاونوئید کار کنند. تام در سال 1990 به گروه مارک ون مونتاگو در گنت (بلژیک) نقل مکان کرد و در آنجا به کار روی پتونیا به عنوان یک سیستم اصلی ادامه داد. در سال 2001 کرسی ژنتیک گیاهی را در دانشگاه رادبود، نایمگن دریافت کرد. او با شروع کار خود به عنوان یک دانشجوی کارشناسی، در طول زندگی حرفه‌ای خود هدف خود را ارتقای جایگاه پتونیا به عنوان یک سیستم نمونه برای تحقیقات تطبیقی ​​داشت.

جودی استرومر دریافت کرد. لیسانس. و م.س. مدرک از دانشگاه شیکاگو و دکترا. در زیست شناسی مولکولی از UCLA. او با خانواده‌اش در گوئلف، انتاریو زندگی می‌کند، جایی که او استاد کشاورزی گیاهی در دانشگاه گوئلف است. او بیش از 20 سال پیش در جلسه انجمن ژنتیک آمریکا توسط تام گراتس با تحقیقات گل اطلسی آشنا شد. تحقیقات فعلی در آزمایشگاه او شامل تجزیه و تحلیل تنظیم تولید آنتوسیانین در انگور و توسعه واکسن های مبتنی بر خوراک است، اما او همچنان از طرفداران فداکار گل اطلسی و تحقیقاتی است که الهام گرفته از آن است.

In 1984, when the first edition of this monograph was published, Petunia was well-positioned as a classical model system to contribute significantly to the coming explosion in plant molecular biology. Its strength was fostered by years of physiological, biochemical, genetic and cytogenetic research- the contributions of early workers who saw the value and promise of this horticulturally significant representative of the Solanaceae. The present edition encapsulates the state of Petunia-based research a quarter of a century later. It paints a rich portrait of progress, particularly but not exclusively in evolutionary and developmental biology. The wealth of knowledge presented here, and the continued promise of Petunia as a research system, both follow from a combination of that solid early work, the amenability of Petunia to molecular analysis, and the dedication and collegiality of the Petunia research community. All are richly documented in this work.

Tom Gerats completed his Ph.D. on Petunia flavonoids and transposons at the University of Amsterdam (1984). He then joined the Genetics Department of the Free University (also in Amsterdam) where a group was formed, headed by Ed Veltkamp, later Jos Mol, to work on the molecular aspects of flavonoid genes. Tom moved to Marc van Montagu’s group in Ghent (Belgium) in 1990, where he continued to work on Petunia as a main system. In 2001 he obtained a chair in Plant Genetics at the Radboud University, Nijmegen. Starting with his work as an undergraduate, he has aimed throughout his career to enhance Petunia’s status as a model system for comparative research.

Judy Strommer received B.S. and M.S. degrees from the University of Chicago and a Ph.D. in Molecular Biology from UCLA. She lives with her family in Guelph, Ontario, where she is a Professor of Plant Agriculture at the University of Guelph. She was introduced to Petunia research by Tom Gerats at a meeting of the Genetics Society of America more than 20 years ago. Current research in her laboratory involves analysis of the regulation of anthocyanin production in grape and development of feed-based vaccines, but she remains a devoted fan of Petunia and the research it has inspired.